สิ่งที่ผ่าน

มีคนเคยกล่าวไว้ว่า"ชีวิตมีสิ่งที่น่าเสียใจคือ สิ่งที่ผ่านไปแล้วไม่มีวันย้อนกลับ แต่ที่น่าดีใจคือไม่ต้องเริ่มต้น" เราเห็นด้วยกับความคิดนี้เพราะสิ่งใดก็ตามไม่ว่าผิดหรือถูกเมื่อผ่านไปแล้วจะไม่มีวันย้อนกลับไปแก้ไขได้ แม้ใจเราจะนึกอยากให้เวลาลองถอยกลับดูบ้าง คงไม่มีใครกล้าที่จะบอกว่าไม่เคยคิดแม้สักครั้งว่า ถ้าทำอย่างนั้นก็ดีกว่าหรอก หรือ เราน่าจะทำแบบนี้มากกว่า แต่ก็นั้นแหละจะให้ทำไงในเมื่อทุกสิ่งที่ผ่านไม่มีวันย้อนกลับ ทุกๆสิ่งที่เราทำก็เหมือนการที่โยนก้อนหินลงในน้ำนอกจากหินก้อนนั้นจะตกลงสู่ท้องน้ำแล้วมันยังสร้างระรอกคลื่นอีกมากมายแผ่ไปทั่วผิวน้ำไม่มีที่สิ่นสุด นอกจากตัวเราแล้วคนที่เกี่ยวก็ย่อมได้รับผลนั้นด้วย น่าเสียดายที่เมื่อมองย้อนกลับไปเราพบว่าตัวเองช่างทำผิดมากมายเหลือเกิน สิ่งที่ผ่านมามันเหมือนแต่ละก้าวที่เราเดินนั้นเต็มไปด้วยร่องรอยของความผิดพลาดที่เราเป็นคนก่อขึ้น การกระทำเหมือนการโยนหินลงน้ำ วันนี้เราเข้าใจแล้ว ไม่ใช่แค่เราที่รับผลนับ ก้อนหินไม่ได้ตกลงแค่ในท้องน้ำแต่กลับสร้างระรอกคลื่นไว้บนผิวน้ำ คนที่เกี่ยวข้องกับเราล้วนได้รับผลกระทบกับการกระทำกับสิ่งที่ผ่านพ้นไปของเราทั้งนั้น ไม่ว่ามากหรือน้อยเค้าก็ได้รับ ไม่ว่าดีหรือร้าย เค้าก็ได้รับ แม้ทุกครั้งที่เราทำสิ่งที่ผ่านมาผิดพลาดเราจะเฝ้าบอกตัวเองว่าจะไม่ทำอีกจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก แต่ก็เหมือนเป็นเพียงแค่ลมปากมันยังคงเกิดขึ้นเรายังคงผิดพลาด แต่สิ่งที่เราทำได้ดีกว่าการมองสิ่งที่ผ่านมาว่าผิดว่าไม่ควรคือการเริ่มต้นใหม่แม้มันเป็นเพียงแค่การเริ่มต้นของการโยนหินอีกก้อนแต่เราก็ต้องทำ แม้ครั้งนี้จะเป็นครั้งที่ร้อย ครั้งที่พัน ของการโยนหินแต่เราก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะทำ แล้วคุณละวันนี้ก้อนหินของคุณทำร้ายใครหรือป่าว ?มันส่งผลดีหรือผลเสียให้คนที่รักคุณ?